zaterdag 28 november 2015

ACTIE NU, ACTION NOW!

Om 8.30u krijgen we een Wake Up Call. Om 9.30u zullen we een flash mob opnemen in Parc de la Vilette. Snel inpakken en de fiets op. We verzamelen nog wat extra klimaatactivisten uit Nederland die ook vandaag hun pakken moeten maken en vertrekken. Net nu kondigt de Franse regering aan dat de noodtoestand wellicht sneller zal beëindigd worden? En net als we willen vertrekken naar het actiemoment Pssssssst :-( Fanny haar voorband lek. Je zou voor minder je vertrouwen in de goede zaak verliezen. Maar de Nederlanders zijn fantastisch en helpen ons in een mum van tijd de fiets te repareren en zorgen ervoor dat we zo toch net op tijd nog een stukje van de flashmob kunnen meemaken. Onder een stralende zon stoomt onze indrukwekkende groep van 200 fietsers Parijs uit. Nu geen enkel probleem met het in groep rijden, de Franse autoriteiten maken er blijkbaar geen probeem van dat ze ons nu niet kunnen beveiligen??? Allemaal blije gezichten en tevreden actievoerders zetten aan voor een tocht van 75 km in 4 uur langs kanalen, dalen, dorpjes en heuvels naar Senlis . Hier zijn vriendschappen gesmeed, acties gepland, discussies gevoerd, fietsreparateurs opgeleid en vooral gebouwd aan de toekomst van onze kinderen en de planeet. Om 16.00 u als we op de bus zitten zullen 6 organisatoren op de ambassade ontvangen worden om te luisteren naar onze eisen en om onze voorstellen over te dragen aan de onderhandelaars. Nu op naar Brussel, België. Op naar de tientalle lokale klimaatacties op zondag 29 november overal ten lande. Op naar de klimaatmars in Oostende op 6 december en op naar de climate games 12-14 december in Parijs. Hou julllie vast want we zijn er klaar voor om Mechelen en omstreken te besmetten met ons klimaataa``ctievirus. Tot zo :-)

                    







Soissons-Parijs-Senlis. Over lekke banden, Parc de la Vilette, fietsen onder de Eifeltoren en een laatste briefing #WeAreMarching

Op vrijdagochtend start de dag vrij mistig in Soissons. Om 8.00 u vertrekken we. Even langs de bakker en dan de fiets op. Dat had je gedacht  pssssst een geluid van een lekkende band. Alles afladen bij Nele en wiel eruit. Ondertussen kunnen we al vrij snel een band vervangen maar dit hadden we niet verwacht: een scheur in de buitenband :-( . En het repair team krijgen we niet aan de lijn. Dit wordt kunst en vliegwerk en om dan nog 130 km  te fietsen. Met een plakker op de buitenband is dat geen goed idee. Dus op zoek naar een fietsenwinkel en wat blijkt? Net naast de bakker, is een fietsenmaker. Alleen moeten we wachten tot 9.30u vooraleer hij open gaat. We zullen een oplossing moeten zoeken om onze achterstand in te lopen. Gelukkig is de band snel hersteld en beslissen we met ons groepje om een stukje de trein te nemen. Ja, ja  hoor ik je denken...maar het is een leuke ervaring. De SNCF is goed georganiseerd op fietsers. De fiets mag gratis mee en er is een lage opstap en veel ruimte om je fiets te stallen. Ook al is Frankrijk geen fietsland, hier kunnen we heel wat van leren. Een half uurtje later stappen we uit en zetten onze tocht door de mist verder. Het is weer kil en nat vandaag en langs het kanaal dat ons tot in Parijs zal  brengen is er een nijdige wind. Ideaal om weg te kruipen in het wiel van een andere fietser en na te denken over de actie op zondag op de Grote Markt in Mechelen. Wat willen  we vertellen. Hoe en waarom? Fietsend langs de graffiti bereiken we Parc de la Vilette. En terwijl de zon door de wolken piept, genieten we van de beelden die er uit de grond groeien en die een symbool worden voor de eisen die we meebrachten naar Parijs. Rondfietsend in Parijs is er heel veel minder te merken van de  angst die de laatste dagen Brussel zo trof. Mensen kuieren, winkelen volop en genieten op een terrasje en restaurant. Als ik passeer langs één van de plekken waar er slachtoffers vielen van de recente aanslagen en ik de  bloemenzee zie, krijg ik rillingen en tranen in de ogen. Mensen zoals jij en ik, die plotseling verdwenen zijn om een oorlog die de hunne niet is. Maar Parijs leeft en bruist zoals altijd en de reclameborden van de stad roepen op tot klimaatactie. Er is hier duidelijk geen reden meer aanwezig om onze klimaatacties te verbieden. En toch moeten we Parijs binnendruppelen als groep van 200 fietsers. Onderweg worden medefietsers door politie tot stilstand gebracht en verzocht om niet verder te fietsen. Wat zijn we toch gevaarlijk! Omstreeks 21.00u zijn alle fietsers aangekomen en start de laatste briefing. De organisatoren zijn moe en weten even niet wat met deze groep van klimaatactivisten aangevangen. Actie voeren mag niet. Pers is blijkbaar niet geïnteresseerd in onze actie aan de ambassade en de bussen die ons ophalen morgen mogen maar tot op 75 km van Parijs komen. Hoe kunnen we morgen nog een Whaa gevoel creëren. Er vallen moeilijke woorden en tranen en iedereen is moe. En ook al is iedereen blij in Parijs geraakt te zijn en hebben we heel hard aan de deur van Frankrijk en de onderhandelaars geklopt. Er ontbreekt iets. De organisatoren zijn stuk voor stuk jonge fantastische gedreven mensen die steeds voor alles binnen de lijntjes kleuren en toch wordt hen steeds alles verboden (Parijs, Brussel, Oostende, fietsen in groep, slapen in groep, marcheren in groep) Je moet al heel idealistisch zijn om al deze pesterijen van overheden en regeringen zomaar te dulden en binnen de lijntjes te blijven kleuren. Het ergste is niet al deze verboden, @maar het stap per stap afbreken van waar deze mensen maanden aan gebouwd hebben. Chapeau dat ze blijven proberen en nieuwe initiatieven nemen. Zij zijn voor mij de helden van deze klimaattop. De toekomst ziet er goed uit en heeft dankzij hen meer dan ooit zin. Thanks  




donderdag 26 november 2015

#wearemarching Of Picardië op zijn mooist, fietsen tussen oudekastelen, windmolens en samengedrongen worden op de parking van eenbaanhotel

Vandaag belooft een pittige maar ook mooie fietstocht te worden langs de Oise, oude burchten, frisse boshellingen en eindeloze suikerbietenvelden. Om 8.00u zijn we al op pad langs een ravel met heel wat wilde dieren die wegvluchten voor onze knisperende banden. Een lekke band in ons team vertraagt ons een beetje. Zo vormen we al snel de achterhoede van de trappers op weg naar Gobain onze lunchplek. De zon maakt de moeilijke start al snel goed en met wat wind in de rug fietsen we langs natte modderige wegen, bergen suikerbieten en vele windmolens. We kruisen kanaaltjes, kastelen en zoeven lang enorme boerderijen. En net voor Gobain komen de eerste echte hellingen van de dag. Over naar het kleinste fietsblad en net zo hard trappen dat je motor niet ontploft :-). De bossen van Picardië glimmen in de winterzon en brengen ons naar de lunchplek. Van de inspanningen hebben we stevig honger en dorst gekregen en de bio lunch smaakt dan ook overheerlijk. Na de middag wachten ons 3 hellingen tot 20% en ja op helling 2 lukt het even niet meer en moeten de voeten aan de grond.Duwen maar. Maar in deze groep van 250 fietsers is dit een echt plezier, samen zingend te voet de heuvel op en boven aangekomen een dik applaus voor iedereen. Onderweg wordt er toch heel veel gepraat over hoe we nu ons toch niet monddood kunnen laten maken. Langs de kant verwonderde blikken over zoveel fietsers en hier en daar een nieuwsgierig vraag. En ook vandaag weer: als je vertelt wat we doen is er heel veel begrip en verbazing dat we niet doormogen tot in Parijs als groep. Sneller dan verwacht komen we aan in Soissons en genieten van de late namiddagzon op de kathedraal.

Voor alle duidelijkheid het wordt ons in Frankrijk helemaal niet gemakkelijk gemaakt. Op dit moment worden we in Soissons net getolereerd. Eerst wilden we vanavond lunchen aan de voet van deze kathedraal maar we moeten in de buurt blijven van de hotels die climate express heeft moeten afhuren. Dit omdat op het laatste moment de groepslaapplaats waar we eerst zouden verblijven heeft moeten weigeren ons te huisvesten. Het resultaat zal zijn avondeten op de parking van de hotels midden tussen drukke verkeersaders. Eigenlijk net het omgekeerde van waar we hier actie voor voeren.
Maar de ambiance blijft er inzitten en er worden snode plannen gesmeed om in Parijs uit te voeren. Iedereen zal morgen wel een beetje op eigen kracht een dag eerder dan gepland naar Parijs moeten geraken. We mogen immers met niet meer dan 2 samen fietsen door île de France.
Maar zaterdag voeren we er wel een symbolische actie. ssst hou het stil wantz elf onze emails worden hier gevolgd. Maar zelfs daarna moeten we 60 km uit Parijs fietsen omdat de bussen die ons en de fietsen weer moeten oppikken  île de France niet binnen mogen. 
Zaterdagavond worden we dan massaal terug naar Brussel gebracht, tenminste als we niet opgepakt worden in Parijs. Geen paniek ik heb de telfnr op zak van de Franse advocaten die ons gaan verdedigen :-)
Zondag willen we overal in België symbolische acties organiseren. Het zou leuk zijn moest dit ook in Mechelen kunnen. Een klimaatmars(je) waarom niet met de fiets op de Grote Mark in Mechelen. Even heel stil maken en dan massaal bellen en toeteren want ondertussen gaat dit al over veel meer dan een klimaatakkoord. Maar ook om de stem van de burger, de stem van jou en mij  die moet gehoord worden.#wearemarching






woensdag 25 november 2015

#nolockdownondemocracy Of hoe je al fietsend je heel dicht bij onze moeder aarde komt

Bergen in de vroege ochtend. Fris en een winters zonnetje. Crossen door de stad en ontdekken dat er toch al straten zijn waar fietsen tegenrichting in een eenrichtingstraat toegelaten is. 

We volgen de groene pijlen van Climate express en toch loopt het ergens even mis en gaan we een steile helling op die ons brengt naar Waalse dorpjes waar ik nog nooit van gehoord had. Het leuke aan deze missing is dat je langs bio boerderijtjes, groentenkwekers komt. Mensen de weg vraagt en hen de  redenen kunt uitleggen van waarom we naar Parijs trekken. En steeds is er verwondering, bewondering en aanmoediging. Nooit is er iemand die ons eigenaardig bekijkt maar steeds is er enthousiasme. Super toch. 
Keerzijde is dat we wel wat kms teveel in de benen krijgen en wat moeten stoppen om de kaarten open te plooien en de weg te zoeken. En net te laat zijn om voor een fikse onweersbui de lunchplaats te bereiken.:-(

Daar krijgen we het nieuws dat ook de klimaatmars in Oostende verboden wordt. Ongeloof maar ook heel veel strijdvaardigheid om door te zetten. Dit mag niet gebeuren! Wij moeten onze stem blijven verheffen, acties voeren. Want het wordt nu of nooit. Heel veel mensen en aanwezigen willen naar Oostende en dit verbieden omdat we op het strand niet veilig zouden kunnen marcheren zonder de aanwezigheid van extra politie? Komaan wie gelooft dit nu toch! #nolockdownondemocracy 

Staat er ooit iemand van de politici bij stil dat één (misschien wel één van de belangrijkste) oorzaken van instabiliteit in Syrië en het ontstaan van IS een gevolg is van de massale verhuizing van mensen in het Midden-Oosten op de vlucht voor de gevolgen van klimaatopwarming (strijd om water, voedseltekorten, olie, enz) En dat er zo een ideale voedingsbodem ontstaat voor extremisme en onveiligheid? 

Maar genoeg gepreekt. We zetten gewoon door en voelen alweer de zon priemen door de wolken en fietsen  door het mooie Noord Frankrijk. Langs hellingen, groene valleien, kleine landbouw en grote windmolens. We voeren met ons team Nele, Geertje, Annelijn, Fanny, Guy en ikzelf stevige discussies en genieten van deze momenten. Energieonafhankelijkheid, andere mobiliteit, zelfvoorziening, lokale landbouw, maar ook rondkijken naar kleine beekjes, verbaasde koeien, (wat wil je met al deze fluovestjes): alles passeert de revue en steeds worden er oplossingen besproken tussen de km's en maaltijden door. 
En na het samen eten, genieten we nog even van de volle maan en zweef ik even weg naar de fullmoonbikeriders in Mechelen die op dit ogenblik genieten van een mooie film cars versus bikes.
Tot morgen op naar Soissons de laatste vrije stad in Frankrijk voor ons klimaatactivisme. 

dinsdag 24 november 2015

#We zijn niet te stoppen: Halle naar Mons. Regen, sneeuw, hagel, 5 beaufort en waanzinnig veel toffe actievoerders



Wat is er mooier dan uitgewuifd worden door een groep schoolkinderen die vragen om in Parijs te ijveren voor een fantastisch klimaatakkoord. Daarna storten we ons als blije fietsers op de jaagpaden die ons land rijk is en met in onze fietszakken zoveel mooie ideeën en idealen voor de onderhandelaars in Parijs. Met alle gesprekken onderweg zouden we een boek kunnen schrijven. Aan het hellend vlak van Ronquieres volgt de eerste warme pauze. We komen hier heel wat bekenden van Oxfam-Wereldwinkels tegen en genieten volop van de fair trade koekjes en schuimwijn die ze meebrachten:-) Na de pauze begint de helletocht langs Henegouwse wegen. Waarom doe je dit in dit guur weer? Af en toe bijna weggeblazen tot in de vaart aan Strepy (je weet wel die scheepsliften waar iets te weinig boten op en neer gaan) en bonken tegen een herfststorm (of is dit al een winterstorm) Je ziet de blik van al deze trappers. Niet te stoppen zijn ze de hesjes en jasjes van Oxfam, Greenpeace, ACV, Groen, fietsersbond, climate expres, Jnm, Hart boven Hard en vele meer. De vlag Peace wappert met 5 beaufort net als de vele kleine vlagjes met slogans en spreuken waar we allen voor willen gaan. Moe en ik geef toe snakkend naar warmte en een gevulde buik druipen we Mons binnen. Een mooie stad maar oh zo fietsonvriendelijk. Kasseien uit Paris-Roubaix, een centrum verstikt onder de auto's en straten met éénrichtingsverkeer en geen fietsers in omgekeerde richting toegelaten. Dat dit nog bestaat in België komaan. Met ons team (Fanny, Geertje, Annelijn, Nele, Guy en mezelf) koken we lekker en genieten van een warme douche. Zalig om je handen en voeten te voelen ontdooien en de warmte door je lijf te voelen stromen. Maar dan komt een beetje de domper wanneer tijdens de avondactiviteiten blijkt dat de Franse regering ons niet wil zien komen. Ze hebben een perimeter rond Parijs gelegd van 60 km en daar mogen wij fietsers niet door in groep. Nuance we mogen er wel in als we per 2 fietsen en geen enkele groepsactiviteit doen. Komaan dit heeft niets met veiligheid te maken. Dit is gewoon de klimaatactivisten monddood maken en weren uit Parijs waar het op dit ogenblik ook al krioelt van de lobbyisten van grote bedrijven. Nieuwsgierig of die ook maar per 2 mogen lopen en geen activiteiten mogen organiseren. De laatste etappestad Meaux werd uitdrukkelijk verboden om ons te ontvangen en een onderkomen te bieden (maandenlang hebben scholen en het middenveld onze komst voorbereid om ons hartelijk te ontvangen. Dit is schoppen tegen de democratie met Boots erger dan on the ground) En als klap op de vuurpijl wil men de bussen die ons terug moeten brengen en ook onze fietsen niet binnen laten in diezelfde straal van 60 km? Daar word ik en ook alle andere trappers wel boos van. En let op : " We zijn niet te stoppen"!!! Morgen fietsen we de grens over en we gaan door!  







maandag 23 november 2015

Waarom we dinsdag 24 november niet of toch wel met de fiets onze klimaattocht starten naar Parijs!

Verdriet,  onbegrip,  geweld,  veiligheid,  vrijheid,  oorzaken,  gevolgen,  terreur,  armoede,  vluchten  of blijven,  boosheid,  verbittering,  angst en nog eens angst.  


De woorden  en gevoelens  die  ons en  ook mij  de laatste  dagen als in een storm  heen en  weer blazen.  Er was een  plan  om met 500 Belgen  naar Parijs  te fietsen.  Op weg naar de  klimaattop,  de Cop21,  met als kers  op  de taart de grootste  klimaatmars  ooit  op 29  november. We wilden  met deze  tocht en mars de verantwoordelijken  voor  dit klimaatakkoord  een  hart onder  de riem  steken  om  deze maal een gedurfd  klimaatakkoord  af te sluiten.  Een  klimaatakkoord  dat de opwarming  van  de aarde  onder  de 2°C  zou  houden.


Dit is het punt  waarop  de klimaatveranderingen  niet meer  te controleren  zijn,  voedselzekerheid  niet kan gegarandeerd  worden,  klimaatvluchtelingen  massaal  zullen  toenemen.  Oorlog en  terreur  om water, voedseltekorten,  veilige  plaatsen  om  te  leven,  wonen,  opgroeien  zullen enkel  maar toenemen.  


We hadden  en hebben  100'n  realistische  oplossingen  om  deze  catastrofe  te  voorkomen.  We wilden  deze  positieve  alternatieven,  oplossingen  overhandigen  aan  de  onderhandelaars  op  zaterdag  28 november  in  Parijs.  


Maar dan was er de gruwel van vrijdag  13 november  en werden  er 100'n  onschuldigen,  blije,  idealistische  mensen  vermoord  in Parijs.  En  de dagen ervoor  en erna  deed  zich  hetzelfde  voor  in Beiroet,  Bagdad, Mali, Afghanistan,  Pakistan  en Syrië.  Allemaal  mensen  zoals  jij en ik, vaders,  moeders,  jongens,  meisjes,  kinderen  en  senioren.  De  gewelddadige  terroristen,  legers en vrijheidsstrijders  schoten,  bombardeerden  en  vernielden  de levens  van  1000'n  onschuldige  mensen. Onze  hoofden  gingen  naar beneden  en we rouwden  en maakten  het  stil. En ik  twijfelde.  Is  het in deze  context wel  belangrijk,  noodzakelijk,  nuttig  om de klimaattocht  naar Parijs  te doen  zeker  nu om  reden  van veiligheid  de mars  op  29 november  verboden  wordt.  Je  voelt  dat jezelf  onzeker  wordt,  je er voor je kinderen  moet  zijn.  Je de  risico's  moet  beperken.  


En dan merk je dat er nog altijd  in België geen akkoord  is  tussen  de gewesten  over  het Belgisch  klimaatakkoord.  Er wordt als de  dood  gezwegen  over  de plannen  die  in Parijs  voorliggen  en die enkel  (indien  er al een akkoord  zou komen)  een  reductie  van  de klimaatopwarming  met  2,7 % zouden  betekenen.      De gevolgen  hiervan  blijven  en zijn  heel gevaarlijk,  veel gevaarlijker  dan elke  dreiging  die  nu in  Parijs,  Brussel  boven  ons  hoofd  hangt. Er zullen  miljoenen  slachtoffer  zijn en  we zullen  er ons  niet tegen kunnen  beschermen  met legers,  wetten,  enkelbanden  en  noodtoestanden.    


Inderdaad  er is door  de aanslagen  in  Parijs en  dreiging in Brussel  niets veranderd  aan de  noodzaak  om te ijveren  voor  een positief,  gedurfd  klimaatakkoord.  Meer zelfs  de  grootste  bedreiging  is  dat de onderhandelingen  hierdoor  in de schaduw  van  de  wereldleiders  verdwijnen  en een unieke  kans  om  de klimaatopwarming  te verhinderen  verloren  gaat.   (herinner  je de jaren  na 9/11/2011  waarbij  er binnen  de Amerikaanse  overheid  jaren verloren  gingen vooraleer  er iets aan de uitstoot  van CO2  werd gedaan)  Net nu  de klimaatmarsen  verboden  worden,  is het des  te belangrijker  dat fietsers,  stappers  op weg naar Parijs  laten  horen  dat dit klimaatakkoord  van levensbelang  is voor  de wereld,  onze  toekomst,  onze  kinderen.  


Het risico  dat ik/we  nemen  met te fietsen,  stappen  om  onze  eisen  kracht  bij te zetten is  nihil  ten opzichte  van  dat van de klimaatopwarming.  Dit risico,  deze  verantwoordelijkheid  niet  nemen  als klimaatactivist  zou ik mij en vele anderen  binnen  enkele  weken  niet vergeven  als er geen degelijk  klimaatakkoord  zou komen.  


We  bespraken  dit met onze  kinderen  en  ondanks  hun  twijfels  en angsten  begrijpen  ze dat  Fanny  en ikzelf  dinsdag  de winterse  fietstocht  van Brussel  naar Parijs  zullen  starten  samen  met 300 andere klimaatfietsers.  We zullen  zaterdag indien  men  ons  tot daar laat fietsen  (want  dat is zeker  nog  niet  duidelijk.  In het gebied Ile de France geldt  de noodtoestand  en je verplaatsen  in groep is  verboden)  in Parijs  de eisen  van  Climate Express  en de alternatieven  met volle  overtuiging  overhandigen  aan de  onderhandelaars  van  het klimaatakkoord.  


Als je zin  hebt  om  ons  verder te volgen,  lees  dan zeker  deze  blog. 

Tot morgen  Patrick en Fanny 




Hieronder de Pica een klein diertje dat voor ons gezin  het symbool is voor de klimaatopwarming. Dit schattig knaagdier is met uitsterven bedreigd door de klimaatopwarming. 2°C stijging zal hun habitat vernielen en geef toe dat mag toch niet gebeuren.
  

zondag 22 november 2015

Climate express: Welke zijn onze eisen die we willen brengen tot in Parijs



1. We willen een ambitieus bindend klimaatakkoord. Daarom willen we onze (Belgische)onderhandelaars aanmoedigen met ons activisme en een resem van positieve alternatieven. We willen een wettelijke en bindend internationaal akkoord. Een sociaal rechtvaardig en ambitieus akkoord dat niet bepaalt wordt door de grote bedrijven en sponsors want deze zullen niet verhinderd worden door de noodtoestand en het verbod op samenscholing in Parijs.  

2. Veel minder broeikasgassen: We vragen dat de Belgische politici de handen uit de mouwen steken om de binnenlandse uitstoot van broeikasgassen te verminderen in lijn met wat volgens wetenschappers nodig is om de opwarming van de aarde tot 2°C te beperken (dus: 25-40% reductie in 2020 en 80-95% reductie in 2050, t.o.v. 1990). Dit door investeringen en projecten in eigen land en zonder gebruik van achterpoortjes zoals de aankoop van schone lucht uit het Zuiden.

3. 100% hernieuwbare energie: We verwachten dat de vernatwoordelijken (politici, bedrijven en burgers) hun grenzen durven verleggen vootuit kijken dan en een visie uitstippelen voor de omschakeling naar 100% hernieuwbare energie tegen 2050. Laat fossiele brandstoffen in de grond en geef scheurtjesreactoren hun welverdiende rust, de toekomst is hernieuwbaar en begint vandaag!

4. Een sociaal rechtvaardig kliamaatakkoord: We hebben nood aan een maatschappelijke koerswijziging: niet winst, maar mens en milieu moeten centraal komen te staan. We vragen dat de onderhandelaars inzetten op een sociaal rechtvaardige transitie met waardig werk, kwaliteitsvolle jobs en bescherming van sociale rechten.

5. Een klimaatakkoord dat eindelijk solidair is met het Zuiden: De mensen in het Zuiden zijn het kwetsbaarst voor de gevolgen van de opwarming van de aarde, hoewel ze er het minst verantwoordelijk voor zijn. We roepen onze politici op om voldoende financiering te voorzien voor duurzame ontwikkeling wereldwijd én voor aanpassing aan reeds voorkomende droogtes, overstromingen, orkanen enz. Een klimaatfonds dat de gevolgen voor het Zuiden helpt te voorkomen en oplossen van 100 miljard is te weinig.


6. Power to the people: Het is hoog tijd voor een democratie die verder gaat dan om de paar jaar bolletjes kleuren. We willen een participatief beleid, voor en door mensen. Een samenleving waar iedereen mee beslist welk spoor we volgen en waar basisbehoeften zoals water, energie en mobiliteit in handen zijn van de gemeenschap. Want zon, wind, water en de stad zijn van iedereen! En we moeten ervoor zorgen dat deze basisvorozieningen terug eigendom worden van jou en mij.